Haarlem A1: hard werken en geschiedenis schrijven
We bestaan dan misschien al 110 jaar, toch lijkt er ook nu nog ruimte in de geschiedenisboeken voor gloednieuwe toevoegingen. Afgelopen najaar verdiende de A1 dankzij het kampioenschap in de 1ste klasse promotie naar de overgangsklasse, dit voorjaar. Omdat ik een groot deel van de A1 groep al meerdere jaren heb mogen coachen, hebben we dit jaren van tevoren bedacht en gepland. Het leek ons ook wel zo leuk om te wachten met de eerste overwinning tot na de officiële start van het jubileumjaar. En toen kwam er een olifant met een lange snuit en die blies het verhaaltje uit. Deze versie mag in het HKC Haarlem sprookjesboek, het echte verhaal is misschien wel beter.
Zaterdag 11 mei staat voor Haarlem A1 de uitwedstrijd tegen DKV Victoria A1 op het programma. Vorig seizoen samen in de 2e klasse, dit zaalseizoen in de 1ste klasse en dit voorjaar in de overgangsklasse, onderlinge tussenstand: 4-0 in het voordeel van DKV. De uitslagen in de zaal liegen er niet om, 14-7 en 6-17. De eerste twee wedstrijden van de A1 in de overgangsklasse lijken ook weinig hoop te bieden: 5-12 thuis tegen Dindoa en 11-4 uit bij TOP (S). Tot zover de scorebordjournalistiek, want deze uitslagen zeggen niks over de groei van individuele spelers en daarmee het team.
Dat laatste is de boodschap in de voorbereiding: we hebben nu meerdere wedstrijden onder hogere intensiteit en druk achter de rug, ga eens kijken hoe ver we nu zijn vergeleken met de zaalwedstrijden tegen DKV. 1ste aanval: Eef, Madelief, Mika, Tieme; 1ste verdediging: Froukje, Marit, Dylan, Milo; reserves: Jamie en Tijn.
De wedstrijd start en met nog geen minuut gespeeld staat het 1-0 voor DKV Victoria. Maar dan gebeurt waar, volgens mij, iedere coach naar op zoek is, er lukken dingen die eerder tegen dezelfde tegenstander niet lukten. We spelen onder de druk van DKV uit, onze aanvallen worden minder vaak ontregeld en verdedigend lukt het juist om DKV vaker te ontregelen. Na tien minuten staat het dan ook 1-3 in ons voordeel. De goed geïnformeerde lezer weet echter dat dit thuis in de zaal ook zo was en die uitslag kun je hierboven terugvinden. Maar waar het DKV toen lukte om de wedstrijd volledig te kantelen is dat deze keer niet zo en staat het bij rust 4-7.
In de kleedkamer een terugblik op de eerste helft: het lukt ons om in het samenspel onder de druk van DKV Victoria uit te komen, waardoor we onze aanvallende kwaliteiten in kunnen zetten. Verdedigend hebben we genoeg grip op de tegenstander en doen we het reboundend een stuk beter dan vorige keren. Misschien nog belangrijker is dat DKV hier zichtbaar moeite mee heeft. Ik geef aan dat we op de goede weg zitten en druk de groep op het hart dat we nu door moeten zetten.
Dat besef lijkt door te dringen, want we beginnen de tweede helft met een omgekeerd ‘Haarlems kwartiertje’. Vraag de harde kern supporters maar eens naar dat begrip. Na 15 minuten staat er een tussenstand van 6-14 op het bord en hebben we een gat geslagen van liefst 8 punten. Spectaculaire goals, prachtig uitgespeelde goals, droge afstandsschoten, het is een periode waarin bijna alles lukt en alle uren training en hard werken zich uitbetalen. Na deze fase lijkt de energie echter op en recht DKV nog knap de rug om een eindsprint in te zetten. Achteraf gezien is een verschil van 8 doelpunten goedmaken in een kwartier een bijna onmogelijke opdracht, maar door de eerdere resultaten kwam het besef dat we een gewonnen wedstrijd spelen bij mij pas twee minuten voor tijd.
De scheidsrechter fluit af bij een stand van 11-14. De test is geslaagd, we hebben overduidelijk stappen vooruit gezet en het sprookjesplan is perfect uitgevoerd. Het is de A1 gelukt om voor het eerst in onze clubgeschiedenis punten in de junioren overgangsklasse te verdienen!
Geschreven door: Mikki
